ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | |
7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
28 | 29 | 30 | 31 |
| |
علی مرتضی میر خلایق | |
بزرگ عارفان نور حقایق |
|
شعاع نور خورشید هدایت | |
نخستین موج دریای ولایت |
|
علی جان جهان و نور هستی | |
یگانه مظهر عهد الستی |
|
نباشد گر علی، عالم نباشد | |
شرف در دوده آدم نباشد |
|
علی تنها کلید فهم قرآن | |
کزو پیدا شود اسرار پنهان |
|
علی رمز وجود آفرینش | |
علی نور چراغ اهل بینش |
|
علی بر حق، امام اولین است | |
شکوه آسمان، فرّ زمین است |
|
علی مجلس فروز اهل راز است | |
ز خونش سرخ، محراب نماز است |
|
علی بنیاد هستی را قوام است | |
علی اوضاع گیتی را نظام است |
|
علی با ذوالفقارش گفت و گو داشت | |
خدا را در همه جا پیش رو داشت |
|
علی سالار میدان نبرد است | |
به روز جنگ و هیجا مرد مرد است |
|
علی مرد عطا؛ مرد سخا بود | |
علی لشکر شکن؛ خیبر گشا بود |
|
ز نور او منور ملک هستی | |
زمین و آسمان بالا و پستی |
|
علی نور و علی عشق و علی جان | |
به سختی چاره و بر درد درمان |
|
علی امید جان، نور دل ما | |
علی آسان نمای مشکل ما |
|
علی با درد جانش آشنا بود | |
تمام دردمندان را شفا بود |
|
علی گاهی طبیب و گاه دهقان | |
گهی در کار کشت و گاه درمان |
|
علی انسان کامل بود و عادل | |
نبُد یک دم ز کار خلق غافل |
|
علی گنج نهانی سینهاش بود | |
چو آئینه دل بی کینهاش بود |
|
علی بر کفش پاره پینه میزد | |
گره بر سینه بیکینه میزد |
|
علی فرمانده حکم قضا بود | |
به منشور قدر فرمانروا بود |
|
علی اسرار دل با چاه میگفت | |
گهرهای درون بنهفته میسفت |
|
علی اندر تفکر بود دائم | |
به صبر و حلم، همچون کوه، قائم |
|
علی اسلام را بود و نبود است | |
یگانه نسخه ملک وجود است |
|
علی شب در عبادت بود بیدار | |
ولی در روزها پیوسته در کار |
|
علی بر تیره شب، فجر سحر بود | |
یتیمان را به سر سایه پدر بود |
|
علی هر روز تا شب کار میکرد | |
ولی با نان جو افطار میکرد |
|
علی سرچشمه انعام و احسان | |
علی کانون فیض و قطب امکان |
|
علی بوتراب از عالم خاک | |
به یک لحظه شدی تا قرب افلاک |
|
علی نور خدا جان جهان است | |
مرا در وصف او الکن زبان است |
|
نقل از تبیان "صالح افشار نویسرکانی" |